Gezen Robot

Filipinler’de 2. durağım Coron adası. Burada da birbirine yakın bir sürü ada var ve ismi genel olarak Coron diye geçiyor. El nido dan buraya bizim İDO benzeri bir gemi ile geldim ama bizimkinin üçte biri küçüklüğünde. Bu gemi için daha hızlı dediler 3 saat sürer dediler ama 4,5 saat kadar sürdü. Fiyat olarak bir miktar daha pahalı. Yavaş olan için 6 saat demişlerdi. Deniz çok dalgalıydı ve baya hızlı gidiyor, iyiki sabah hiç bir şey yememişim. Gemi sabah 6 da kalkıyor, 5 de limanda oldun dediler, erken gelmekte fayda var. Binmeden önce üç kez sıraya girdik. Bileti almak, liman vergisi ve gemiye biniş öncesi eşyaları köpekle koklama sırası. Evet bir köpek ile tüm çantaları kontrol ediyorlar. İçinde bişey yok biliyorum ama yiyecek var ve ulen benim çantada durur mu hayvan diye insan bir geriliyor. Neyse gemiye bindik zıplaya zıplaya, bir de bizim Cüneyt Arkın filminin Filipinli versiyonunu izleyerek Coron a geldik.

Coron da ulaşım araçları el nido dan biraz farklı. Daha çok bizim dolmuşlar gibi, yolda birilerini alıp alıp gidiyor. Fat Monkey hostelde kaldım biraz merkezin dışında 15 dk kadar. Motorlu araca bazen 7-8 kişi bindiğimiz oldu. Burada ulaşım el nido ya göre yarı fiyat. Hostel çok iyi değildi ama bahçesi güzeldi, hamak vardı, açık hava, yıldızlar vs

Coron merkezde yine bakkallar, restoranlar, turlar, uçak gemi bileti satan yerler var. Merkez biraz eski ve çok çeşit yok. Meyve pazarı el nido da baya iyiydi, burada çok az meyve bulabildim.

Coronda plaj yok, tekneyle açılmak gerekiyor, merkezde de yapacak çok bir şey yok. Zaten buranın asıl olayı dalış. Bende yürürken bir yere girdim. İçerideki eleman Ukraynalı çıktı, Türkiye yi baya biliyor. Bir sürü küfür öğrenmiş. Neyse hoş sohbet biri ve tam bir satıcı. Bende çok kolay ikna oluyorum böyle işlerde dalış için buraya kayıt oldum. Daha önce hiç dalış tüpüne bile dokunmadım ve yarın dalış yapacağım. Ölmek için güzel bir seçim, hemde dünyadaki en iyi dalış noktalarından birinde.

Neyse kayıt için yukarıdaki yerimize git dedi, asıl yerleri az yukarıdaymış. Meğerse corondaki en meşhur dalış yerini seçmişim. Rock steady diving burada herkes biliyor ve baya iyilermiş. Benim arkadaşlarım da dahil hep burası ile dalış yapmış. Sahipleri Avustralya’lı ama farklı ülkelerden hocalar var.

Ben hiç bilmeyenler için olan discovery dalışı seçtim, en çok yapılan ise fun diving. Açıkçası farkı ne anlamadım bizim grupta 2 Hollandalı fun dive yaptı, ben discovery ve tamamen aynı şeyleri yaptık. Hatta onlar 3 dalış yaptı ben 2 yaptım. Discovery daha pahalı. Tek gördüğüm fark hoca benimle baya ilgilendi resmen tüpümden tuttu gezdirdi saolsun. Belçikalı hocanın adını unuttum ama babası da bizimleydi. Yılda 2 kez ziyaretine gelirmiş. Dalışın birinde babası baya yardım etti. Gopro yu düşürdüm dönüşte nasıl üzüldüm bir sürü çekim yapmıştım. Babası atladı suya adam buldu getirdi. Kahramanımsın amca dedim güldü. Baba oğul çok yardım ettiler, genel olarak en çok ben zorlandım çünkü.

İlk defa dalış yapmak nasıl bir şey? 

Bir kere korkutucu, snornelde çok rahat olmama rağmen su altında olmak ve istediğin zaman kardeş yok ben çıkıyorum diyememek korkutucu. Neden diyemiyorsun çünkü dalışta aniden çıkmak tehlikeli, yavaş yavaş çıkmak gerekiyor, inerken de yavaş yavaş inmek gerekiyor.

Benim en çok kulaklarım ağrıdı, hatta sonradan peçete ile suyu alayım dedim kanlı su çıktı. Burunu sıkıp üfleyip basıncı eşitle diyorlar yaptım ama kardeşim ağrıdı işte.

İkinci sorun da boğazım baya yandı. Sanırım oksijenden oldu. İkinci dalışta çok yanmadı ama ilkinde çok yandı. Sonuç olarak ilk sefer daldık mı ne yaptık noldu çok anlamadım.

İlk dalışı batık gemiye yaptık. Gemi burnu ve bacası duruyor hala onun etrafında döndük falan görüntü inanılmazdı. Acı var ama görüntüye baktıkça katlanılıyor. Buraları video çekemedim çünkü ilk dalışta gopro ile uğraşmanı istemiyorlar. Bende iyi nasıl olsa bir dalış daha var dedim ama onda gemiye gidemedim.

Yemeği yerken çok kötü görünüyormuşum Hollandalılar öyle dedi. 2. Dalışta daha çok resif ve çeşit çeşit balık gördük. İçinden yüzdük, el salladık, baya güzeldi. Daha az ağrı oldu ve ayaklar ile yüzmeyi de daha iyi kavrayınca dalış keyifli olmaya başladı.

En korktuğum şey yani nefes almak ise çok kolaymış. Hortum sistemi baya iyi yapmışlar hiç nefes alamıyorum ölüyorum diye hissettmedim. Yavaş ve sakince nefes alıp verdikçe sorun yok.

Sinüzit var bende ve o kayıt sırasında sorun olabilir demişlerdi. Çok olmadı ama biraz burundan biraz ağızdan sümük gelince çok rahat edemedim.

Sonuç olarak dalış çok güzel kesinlikle ileride öğrenmek, ilerletmek isterim. Bir kere korktuğum kadar zor değilmiş, bence yüzmekten daha kolay öğrenmesi. Bir çok güvenlik önlemi var, her şeyin bir yedeği var. Şimdiki dalış aletleri çok iyi görünüyor. Dalış açılışını büyük yaptım 2. dünya savaşından kalma Japon Gun Boat ile, bakalım bir sonraki nerede olacak.
Hostelde bu sefer Alman bir kız ile arkadaş oldum. Hiç göstermiyor ama 41 yaşında, iş değiştirmiş ve 1 aylık Asya gezisine çıkmış. Benim rotanın tersini yapıyormuş. Hatta buradan da el nidoya geçecek. O bana tavsiyeler verdi, bende ona el nido tavsiyeleri verdim. Bu gezide en sevdiğim şeylerden birisi farklı ülkelerden yeni insanlarla tanışmak. Bazen adını bile sormadan tüm gün sohbet edip birlikte dolaşmak. Baya bir Türk yemeği biliyormuş tam bir yemek hayranı çıktı bende İstanbul’da yeriz dedim anlaştık.

Coron macerasından sonra sıra pirinç tarlalarını görmeye geldi. Gemi ile manilaya geri dönüyorum. Manila’dan da pirinç tarlaları bölgesi banaue ye geçmeyi deneyeceğim.

Buradan manilaya uçak da var ama almakta geç kaldığım için pahalanmış bende gemi bileti aldım. Yataklı gemi 16:00 da kalkacak ve yarın sabah 8:00 de manilada olacak. Corondan manilaya gemi haftada sadece 2 gün var, pazar ve perşembe. Plan yaparken tarihleri ona göre seçin. Uçak her gün var.

Hoşçakal Coron.